Kaleted

Eus Wikipedia
  • Ar galeted a zo ivez perzh an dud a zo kalet, o c'horf peurvuiañ.
En aber ar Saena e oa ar Galeted o chom

Ar Galeted a oa ur bobl e Galia gozh, o chom en hanternoz Normandi a vremañ, er pays de Caux ha pays de Bray.

Gerdarzh[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Savet eo an anv diwar ar wrizienn "kalet"[1]. En hanternoz da Enez Vreizh e oa ar bobl Kaledonii, savet o anv diwar ar memes gwrizienn, evel o bro, Kaledonia.

E Callulum e oa o c'herbenn[2] a deuio da vezañ Juliobona (hiziv Lillebonne). Ur gêr all Caracotinum a deuio da vezañ Harfleur

Istor[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Etre Belged hag Arvorigiz e oa ar Galeted, met n'ouzer ketpetra e oant a orin.

E 57 kent JK edo o amezeien Bellovaked o klask aozañ emsavadeg ar pobloù belg a-enep da Gaesar a oa oc'h aloubiñ Galia belgica, ha kaset e voe 10 000 den gant ar Galeted. En -52 eo 20 000 den a voe kaset ganto da Verkingetorix[3] da skoazellañ ar penntiern gronnet en Alesia gant ar Romaned. Bloaz goude en em savent gant ar Velged o doa lakaet Correos e penn ur c'hevredad bellovak ha veliokas.


Levrlennadur[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

  • Michel de Boüard, Histoire de la Normandie, Privat, Toulouse, 2001, p. 43-54. (ISBN 2708917072)
  • Léon Coutil, « L’Époque gauloise dans le sud-ouest de la Belgique et le nord-ouest de la Celtique », dans Bulletin de la Société normande d'études préhistoriques, 1901 et 1902
  • Georges Dottin, La Langue gauloise. Grammaire, textes et glossaire, Paris, Klincksieck, 1918, p. 239
  • Maurice Begouën Demeaux, Noms de lieux dans le Pays de Caux, Paris, d’Artrey, 1977, p. 111
  • (en) Sonia C. Hawkes et Gerald C. Dunning, « The Belgae in Gaul and Britain », dans Archaeological Journal, Patrom:Rom, 1930, p. 150-240
  • Stephan Fichtl, Les Peuples gaulois, Patrom:Sp-s av. J.-C., éditions Errance, Paris, 2004, (ISBN 2-87772-290-2)
  • Claude Groud-Cordray, La Normandie gallo-romaine, Orep éditions, Cully, 2007, (ISBN 978-2-915762-18-1)
  • Venceslas Kruta, Les Celtes, Histoire et Dictionnaire, Éditions Robert Laffont, coll. « Bouquins », Paris, 2000, (ISBN 2-7028-6261-6).
  • Patrom:PliHN
  • Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise , éditions errance, 2008, p. 97-98, (ISBN 9782877722377),

Notennoù[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

  1. P.-e. de calet-, caleto-, thème de nom gaulois « dur » (Georges Dottin, La Langue gauloise. Grammaire, textes et glossaire, Paris, Klincksieck, 1918, p. 239, ou aussi Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise, 2008, pp.97-98, ISBN 9782877722377). Voir également « Caleti (or -es), καλετοι » (Joshua Whatmough, The Dialects of Ancient Gaul, Harvard, Harvard university Press, pp. 599-600, ISBN 0674202805) ou « « cal » en français rappelle la dureté des Calètes » (Maurice Begouën Demeaux, Noms de lieux dans le Pays de Caux, Paris, d’Artrey, 1977, p. 111)
  2. M. l'Abbé Cochet, La Seine-Inférieure historique et archéologique, 1866, réédition 1990, imprimerie Bertout ISBN 2867430151, p. 9 "La capitale des Calètes, à l'époque de l'indépendance ne nous est pas révélée par l'histoire. Cependant nous sommes tentés de retrouver son nom sur les monnaies gauloises qui portent le nom de Caledu, et d'autant mieux qu'une tradition dont la chronique de Fontenelle et Orderic Vital se sont faits les organes, tradition du reste qui s'est perpétuée jusqu'à nous, donne à ce chef-lieu le nom de Calet ou Cité Calète".
  3. Hervez Venceslas Kruta ne vijent ket bet ken niverus met kontet eo ar Galeted e-touez Arvorigiz.