Antoine de Rivarol

Eus Wikipedia
Antoine de Rivarol
den
Reizh pe jenerpaotr Kemmañ
Bro ar geodedouriezhFrañs Kemmañ
Anv-bihanAntoine Kemmañ
LesanvSalomon, Citoyen actif, Auteur du Petit dictionaire, comte de Barruel Kemmañ
Deiziad ganedigezh26 Mez 1753 Kemmañ
Lec'h ganedigezhBagnols-sur-Cèze Kemmañ
Deiziad ar marv11 Ebr 1801 Kemmañ
Lec'h ar marvBerlin Kemmañ
Breur pe c'hoarClaude-François de Rivarol Kemmañ
PriedLouisa Henrietta de Rivarol Kemmañ
Yezhoù komzet pe skrivetgalleg Kemmañ
Yezh implijet dre skridgalleg Kemmañ
Oberenn heverkDe l'universalité de la langue française Kemmañ
Ezel eusRoyal Prussian Academy of Sciences Kemmañ
Tachennessay, polemical lampoon Kemmañ
Statud e wirioù aozerAr gwirioù aozer ne dalvezont ket ken Kemmañ

Commons
Commons
Muioc'h a restroù diwar-benn

a vo kavet e Wikimedia Commons.

Antoine Rivaroli, emanvet Rivarol, ganet d'ar 26 a viz Mezheven 1753 e Bagnols-sur-Cèze e Bro-C'hall ha marvet d'an 11 a viz Ebrel 1801 e Berlin, a oa ur skrivagner gall a-du gant ar roue. Lavarout a rae bezañ « kont Antoine de Rivarol » eus un tiegezh eus noblañs [[Italia.].

Brudet eo e skrid De l’Universalité de la langue française (1784) hag a weler oc'h aweniñ c'hoazh meur a republikan gall[1] .

Buhez[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

O terc'hel ostaleri an Trois Pigeons e Bagnols-sur-Cèze e oa e das, a zeuas da vout komis mereurioù. Mont a reas e vab da gloerdi Sainte-Garde en Avignon, dougen a reas ar c'holier bihan a-drugarez da eskob Uzès ha kelenner-ti e voe e Lyon. Met dilezel a reas ar stad a veleg, enep d'e dud, evit klask bevañ eus e bluenn.

E 1776 ec'h eas da Bariz ma kemeras an anv a chevalier de Parcieux – e vamm-gozh a-berzh mamm a oa kar d'ar matematikour Antoine de Parcieux en devoa ouzhpennet an de-se d'e anv – ha comte de Rivarol (noblañs faos).

E 1780 e timezas da Louisa Henrietta Mather-Flint, un droourez a orin skosat. Troet he devoa oberennoù gant Samuel Johnson, a oa deuet da vout kamarad d'he zud. Antoine Rivarol a zilezas e wreg goude ur pennad, daoust ma oa brazez eus ur mab. Un tamm nec'het e voe Rivarol pa glevas e oa bet roet ur priz d'ur glañvdiourez vadelezhus, gant an Academie Francaise peogwir e skoazelle ur wreg dilezet, e hini. Dic'houest e voe Antoine da nullañ ar priz, nemet e teuas a-benn da lakaat lemel anv e wreg diouzh danevell ar priz. Dizimezet e voent e 1784.

Kinniget e voe Rivarol da Voltaire ha kenlabourat a eure gant ar Mercure de France. Daremprediñ a reas salonsoù ma c'halle diskouez e spered flemmus ha dastum enebourien a renk uhel, evel dug Choiseul. Kamarad e oa da Grimod de La Reynière.

Hervez ur flemmskrid dizanv e oa troet gant ar baotred, evel ar chevalier de Champcenetz, hag e vije bet gwelet o paotreta da noz en allée d’Argenson er Palais-Royal. Hervez skridoù all en dije dilezet e wreg evit bevañ gant ur vaouez anvet Manette da gentañ, ha goude gant ar briñsez Olgorouska.

A-du e oa Rivarol gant ar Renad Kozh, ha fae a rae war ar republikaned. E 1792 e kavas gwell tec'hel diouzh Bro-C'hall ha mont da chom da Vrusel da gentañ. Kontañ a ra Chateaubriand, en e eñvorennoù, Mémoires d'outre-tombe, e tebras Rivarol gantañ e ti e vreur-kaer e Brusel. Goude-se e voe gwelet Rivarol e London, Hamburg ha Berlin, ma varvas. Beziet e vije bet e bered Dorotheenstadt.

E enebourien e Bro-C'hall e oa Alexis Piron ha Nicolas Chamfort.

E vreur Claude François (17621848) a oa ivez ur skrivagner, a skrivas ur romant (Isman, ou le Fatalisme, 1795), ur gomedienn (Le Véridique, 1827) hag ul levr Istor (Essai sur les Causes de la Révolution Française, 1827).

Oberennoù[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

  • E gentañ oberenn e oa al Lettre du président de *** à M. le comte de *** (1782), ur flemmskrid a-enep ar varzhoneg nevez-embannet Jardins gant ar beleg Jacques Delille, pa ne oa nemet meuleudi d'ar barzh.
  • De l’Universalité de la langue française a voe kurunennet d'an 3 a viz Mezheven 1784 gant Akademiezh Berlin ha brud vras a dapas gant ar skrid-se. Frederig II Prusia a reas anezhañ un ezel eus e Akademiezh.
    • Hervez Rivarol n'eus ket par d'ar galleg evel yezh sklaer. Perzhioù mat all he deus ar yezh-se, emezañ : Dégagée de tous les protocoles que la bassesse invente pour la vanité et le pouvoir, elle en est plus faite pour la conversation, lien des hommes et charme de tous les âges, et puisqu’il faut le dire, elle est de toutes les langues la seule qui ait une probité attachée à son génie. Sûre, sociale, raisonnable, ce n’est plus la langue française, c’est la langue humaine.
  • Bloaz goude, e 1785, ec'h embannas e droidigezh eus Ifern Dante, boulc'het abaoe pemp bloaz. Un azasadur eo kentoc'h.
  • E 1788 ec'h embannas ar Petit Almanach de nos grands hommes, flemmskrid.

Levrlennadur[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

  • Lettre critique sur le poème des Jardins, suivie du Chou et du navet, 1782
  • Lettre à M. le Président de *** sur le globe airostatique, sur les têtes parlantes et sur l'état présent de l'opinion publique à Paris. Pour servir de suite à la Lettre sur le poème des Jardins, 1783
  • De l'Universalité de la langue française, 1784
  • L'Enfer, poème du Dante, traduction nouvelle, 1785
  • Récit du portier du sieur Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais, 1787
  • Le Petit Almanach de nos grands hommes, 1788
  • Première lettre à M. Necker, sur l'importance des opinions religieuses, 1788
  • Seconde lettre à M. Necker sur la morale, 1788
  • Le Songe d'Athalie, par M. G. R. I. M. De La R. E. Y. N., avocat au parlement, a-gevret gant Louis de Champcenetz, 1788
  • Adresse à MM. les impartiaux ou Les amis de la paix réunis chez monseigneur le duc de La Rochefoucault, e-tro 1789
  • Mémoire sur la nature et la valeur de l'argent, 1789
  • Le Petit Almanach de nos grandes femmes, accompagné de quelques prédictions pour l'année 1789, a-gevret gant Louis de Champcenetz, 1789
  • Journal politique-national des États-Généraux et de la Révolution de 1789, publié par M. l'abbé Sabatier et tiré des Annales manuscrites de M. le Cte de R***, 1789
  • Réponse à la réponse de M. de Champcenetz au sujet de l'ouvrage de madame la B. de S*** sur Rousseau, e-tro 1790
  • Petit dictionnaire des grands hommes de la révolution, par un citoyen actif, ci-devant rien, a-gevret gant Louis de Champcenetz, 1790
  • Triomphe de l'anarchie, 1790
  • Épître de Voltaire à Mlle Raucour [sic], actrice du Théâtre-français, 1790
  • Le Petit Almanach de nos grands-hommes ; pour l'année 1790, 1790
  • Essai sur la nécessité du mal, tant physique que moral, politique et religieux, par Soame Jenyns,... traduit de l'anglais, 1791
  • De la Vie politique, de la fuite et de la capture de M. La Fayette. Morceau tiré de l'"Histoire de la révolution", 1792
  • Lettre à la noblesse française, au moment de sa rentrée en France sous les ordres de M. le duc de Brunswick, généralissime des armées de l'Empereur et du Roi de Prusse, 1792
  • Le Petit Almanach des grands spectacles de Paris, 1792
  • Adresse du peuple belge, à S. M. l'Empereur, 1793
  • Histoire secrète de Coblence dans la révolution française, 1795
  • Tableau historique et politique des travaux de l'Assemblée constituante, depuis l'ouverture des États généraux jusqu'après la journée du 6 octobre 1789, 1797
  • Discours préliminaire du ″Nouveau dictionnaire de la langue française″, 1797

Lennegezh alamanek[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Kelaouenn[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Ar sizhunieg gallek Rivarol, eus an tu dehoù-pellañ, zo bet anvet diwar-lec'h e labour enepdispac'hel.

Notennoù[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

  1. Seules la langue et la culture françaises ont accédé à l'universel. L'Express, Kerzu 2015. [1]
  2. Alain de Benoist, Ernst Jünger une bio-bibliographie, Guy Trédaniel éditeur, 1997, p. 122.