Ri
Ri a dalveze roue [1]en henvrezhoneg da vare rouantelezh Breizh (eus Nevenoe da Vourmaelon etre 845 ha 913).
Roet e voe an titl-se c'hoazh e-pad marevezh an duged Breizh betek Alan IV a Vreizh (1084-1112), lesanvet Alan Fergant, an dug diwezhañ hag a gomze brezhoneg a-vihan.
Yezh
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]Eus ar ger predenek ha galianek rix [2] e teu an termen-se (Vercingetorix, "ver cingeto rix", "roue meur ar gaderien").
Kar eo d'ar gerioù rex en latin ha rajah en sañskriteg.
Eus ri e tiver kalz a anvioù-badez brezhonek : Rieg, Riwallan, Riou, Riwan, Riwanon, Riware...
Da geñveriañ eo ivez gant ar gerioù rhi en kembraeg, rí en gouezeleg eus Iwerzhon.
Skouerioù implij
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]E Chapel Lomareg e Krac'h (Mor-Bihan) ez eus ur sarkofagenn, skrivet eo warnañ « Irha ema in ri », ar pezh a vije tu treiñ en "amañ eo beziet ar roue"[3]
Pennadoù kar
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]Notennoù ha daveennoù
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]- ↑ Enfin Ri ne peut signifier autre chose que "roi". Le mot est abondamment attesté dans l'anthroponymie du vieux breton et même du breton moyen et moderne. L'inscription du sarcophage de Lomarec gant Léon Fleuriot, Annales de Bretagne et des Pays de l'Ouest bloavezh 1970 77-4 pajennoù. 637-653
- ↑ Le mot «ri», roi, se retrouve dans de nombreuses langues celtiques sous la forme de « rix», notamment en gaulois, dans le nom « Vercingétorix». Waroc, qui mena la vie dure aux Francs, alors installés depuis peu dans l'est de la péninsule, aurait été à l'origine de toute une dynastie de chefs et d'évêques bretons. Telegramme
- ↑ https://www.ouest-france.fr/bretagne/langue-bretonne/entretien-francis-favereau-la-langue-bretonne-a-toujours-ete-ecrite-depuis-l-origine-6d06e226-81fe-11ed-b3eb-6d22061597a4.