Manieregezh
(Adkaset eus Orbidourien)
Ar vanieregezh[1], pe an ardaouegezh[2], manierismo en italianeg, zo ul lusk en arz an Azginivelezh italian war-lerc'h marv Raffaello.
Livourien bennañ
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
Setu ar re anavezetañ :
- Christoph Amberger (~1505-~1562)
- Giuseppe Arcimboldo
- Francesco Xanto Avelli
- Beccafumi
- Angelo di Cosimo di Mariano lesanvet Il Bronzino (1503-1572)
- Ar vreudeur ha kendirvi Carracci (Ludovico, Annibale, Agostino)
- Correggio (1489-1534)
- Rosso Fiorentino (1494-1540)
- El Greco
- Parmigianino
- Pontormo
- Giulio Romano (1499-1546)
- Francesco Salviati (1510-1563)
- Bartholomeus Spranger
- Tintoretto
- Jan van der Straet lesanvet Stradanus
- Giorgio Vasari (1511-1574)
- Paolo Veronese
- Federigo Zuccaro
- Taddeo Zuccaro
- Joachim Wtewael (1566-1638)
Levrlennadur
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
- John Shearman, 1967, Mannerism - A classic summation
- Franzsepp Würtenberger, 1963, Mannerism: The European Style of the Sixteenth Century (Troidigezh eus an embannadur orin alemanek, 1962).
- Giuliano Briganti, 1962, Italian Mannerism (Troidigezh eus an embannadur orin italianeg, 1961).
- Wylie Sypher, Four Stages of Renaissance Style: Transformations in Art and Literature, 1400-1700, 1955.
- Helen Gardner, Metaphysical Poets, Selected and Edited
- Essays on High Renaissance art and Mannerism by John Haber
Notennoù ha daveennoù
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]- ↑ Geriaoueg Istor, geografiezh, ekonomiezh, Eil Derez Diwan, 1990, p.18; Ofis Publik ar Brezhoneg, TermBret - Gwelet d'ar 06.01.2014
- ↑ Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Palantines, 2012, p. 828b.
| ||||||||||||||