Giovanni Boccaccio : diforc'h etre ar stummoù

Merdeiñ etreoberiat en istor

← Kemm kent Kemm nevesoc'h →

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet

GweletWikitestenn

Inline

Stumm eus an 6 Meu 2022 da 10:39

Maen-eñvor da v-Boccacio e Certaldo Alto

Giovanni Boccaccio, pe Boccacio hepmui, zo ur skrivagner italian, ganet en 1313, e Certaldo pe e Firenze, ha marvet d'an 21 a viz Kerzu 1375 e Certaldo. Gant e oberenn veur, danevelloù an Decameron skrivet e toskaneg, ha troet en ur bern yezhoù, e savas an italianeg lennegel.

Buhez

Mab bastard e oa d'ur marc'hadour hag a soñje e lakaat d'ober kenwerzh eveltañ, ha d'ur C'hallez.

E Napoli

E 1327 ez eas gant e dad da Naplez, hag eno e voe lakaet zeskiñ micher ar c'henwerzh e skourr Naplez ar gompagnunezh Compagnia dei Bardi.

A-benn pevar bloaz, e 1331, o welout ne zeske netra pe dost, e voe lakaet, da 18 vloaz, da studiañ gwir an Iliz, en esper d'e welout o vont d'ober ur vicher bennak.

Degemeret e vezent e lez ar roue Roberto Iañ Naplez. Orgediñ a eure ouzh un itron a zo bet anvet Fiammetta gantañ. Troet e oa gant al lennegezh, ha skrivañ a rae koulz e latin evel e yezh ar bobl, hini Toskana. Sevel a reas oberennoù evel an Teseida, ar Filocolo, ar Filostrato ha Caccia di Diana. Daremprediñ a rae levraoueg ar roue, hag ober a reas anaoudegezh gant Paolo da Perugia, a zeskas gregach dezhañ.

E Firenze

E dibenn ar bloavezh 1340 e tistroas da Firenze, hag eno e tegouezhas gant Petrarca.

En yaouank e stagas da skrivañ barzhoniezh. Sot e oa gant Dante hag abalamour da se e kave dezhañ n'hallje ket bezañ ar barzh gwellañ, met sur e oa da vezañ an eil. Pa anavezas labour Petrarca avat e kollas pep goanag hag e skoas en tan an darn vrasañ eus e varzhonegoù.

En 1362 e troas ouzh ar relijion, hag e fellas dezhañ skeiñ en tan e holl zornskridoù. Dizaliet e voe gant Petrarca. Er memes bloaz e voe degemeret gant Niccolò Acciaiuoli en e gastell, castello di Montegufoni.

Tremen a reas ur pennad amzer e Naplez, ma savas an Decameron, ha goude mont da chom da Firenze.

Fin e vuhez

En em dennañ a reas da Certaldo, ma vevas en dienez. En 1373-1374 e voe pedet gant kêr Firenze da ober ul lennadenn eus Divina Commedia Dante dirak ar bobl en iliz San Stefano di Badia, hag en ober a reas betek e varv.

E oberennoù

E latin

Genealogia deorum gentilium (genealogiezh an doueeoù pagan) a zo un antologiezh mojennoù db an doueoù hellazat kozh, skrivet entre 1363 ha 1366.
De casibus virorum illustrium (diwar-benn tud illur)
De claris mulieribus, zo un oberenn diwar-benn buhez ar maouezed brudet. Savet eo war batrom De viris illustribus Petrarca, ha graet entre 1361 ha 1362. Dediet eo da Andrea Acciaiuoli, kontez Altavilla. Awenet ez eus bet meur a skrivagner gant an oberenn, evel Geoffrey Chaucer, oberour Canterbury Tales. Eus al latin e voe troet en italianeg gant ar "Signeur Luc-Antonio Ridolfi", ha goude eus an italianeg d'ar galleg gant Guillaume Rouville, mouler e Lyon, e 1551 hag anvet "Des Dames de Renom".

Oberennoù all en latin

E doare Genealogia deorum gentilium

En italianeg

Il Decameron, romant en komz-plaen, skrivet entre 1349 et 1353. E gwirionez eo un dastumad 100 danevell, kontet tro ha tro e-pad 10 deiz (ha setu a belec'h e teu anv al levr) gant 7 maouez ha 3 gwaz yaouank a zo o tec'hel rak ar vosenn zo oc'h ober he reuz e kêr Firenze en 1348. gant an oberenn-se e voe awenet kalz a skrivagnerien, evel La Fontaine ha Geoffrey Chaucer.
Il Filocolo, skrivet e Naplez war-dro 1336, diwar-benn daou amourouz, Florio ha Biancofiore;
Filostrato, barzhoneg, savet e Naplez.
Caccia di Diana, barzhoneg diwar-benn an doueoù roman, savet war-dro 1338.
L'Ameto o commedia delle ninfe fiorentine, romant alegorek, komz-plaen ha gwerzennoù mesk-ha-mesk; kentañ oberenn savet e firenze, war-dro 1341.

E brezhoneg

Ar Marvailher italiat, Pemp eus Kontadennou Boccaccio tennet eus “An Dekamerone” Lakaet e brezhoneg gant Alan Brenn (Roparz Hemon), Embannaduriou Gwalarn, 1931.

Priz

Ur priz lennegel gallek, anvet Prix Boccace, a vez roet d'un dastumad danevelloù.

Lennadurezh

Boccace, Fiammetta, Arléa, 2003.
Vittore Branca, Le Décaméron de Boccace, Diane de Selliers (Beaux livres), 1999.
Philippe Daros et Jean Bessière, La nouvelle, Boccace, Marguerite de Navarre, Cervantès, Honoré Champion, 1996.
M. Marietti, A. Perifano et B. Laroche, L'Après Boccace, la nouvelle italienne aux XVe et XVIe siècles, Presses de la Sorbonne Nouvelle, 1995.
Jeanne Baroin et Josiane Haffen, Boccace, "Des clères et des nobles dames", Presses universitaires de Franche-Comté, 1995

Liammoù diavaez

E Biblioweb e c'hallor lenn buhez Boccacio, hag un diverrañ eus 100 devezh an Decamerone.
(la) (fr) Penelope e-barzh Les Dames de renom
Helena e-barzh Les Dames de renom

Commons

Muioc'h a restroù diwar-benn

Giovanni Boccaccio

a vo kavet e Wikimedia Commons.

@@ Linenn 9: / Linenn 9: @@
 [[File:Andrea del Castagno Giovanni Boccaccio c 1450.jpg|thumb|[[Andrea del Castagno]], ''Giovanni Boccaccio'', ''[[Ciclo degli uomini e donne illustri]]'', [[Firenze]], [[Galleria degli Uffizi]], [[1448]]-[[1451]]]]
-Mab bastard e oa d'ur marc'hadour hag a soñje e lakaat d'ober kenwerzh eveltañ, ha d'ur C'hallez. <br />
+Mab bastard e oa d'ur marc'hadour hag a soñje e lakaat d'ober kenwerzh eveltañ, ha d'ur C'hallez.
 ===E Napoli===
 E 1327 ez eas gant e dad da [[Naplez]], hag eno e voe lakaet zeskiñ micher ar c'henwerzh e skourr Naplez ar gompagnunezh [[Bardi (tiegezh)|Compagnia dei Bardi]].
 A-benn pevar bloaz, e [[1331]], o welout ne zeske netra pe dost, e voe lakaet, da 18 vloaz, da studiañ gwir an Iliz, en esper d'e welout o vont d'ober ur vicher bennak.
 Degemeret e vezent e lez ar roue [[Roberto Iañ Naplez]]. Orgediñ a eure ouzh un [[itron]] a zo bet anvet ''Fiammetta'' gantañ. Troet e oa gant al lennegezh, ha skrivañ a rae koulz e latin evel e ''yezh ar bobl'', hini Toskana. Sevel a reas oberennoù evel an ''[[Teseida]]'', ar ''[[Filocolo]]'', ar ''[[Filostrato (Boccaccio)|Filostrato]]'' ha ''[[Caccia di Diana]]''. Daremprediñ a rae levraoueg ar roue, hag ober a reas anaoudegezh gant [[Paolo da Perugia]], a zeskas gregach dezhañ.
-<br />
 ===E Firenze===
 E dibenn ar bloavezh [[1340]] e tistroas da [[Firenze]], hag eno e tegouezhas gant [[Petrarca]].
 En yaouank e stagas da skrivañ barzhoniezh. Sot e oa gant [[Dante]] hag abalamour da se e kave dezhañ n'hallje ket bezañ ar barzh gwellañ, met sur e oa da vezañ an eil. Pa anavezas labour [[Petrarca]] avat e kollas pep goanag hag e skoas en tan an darn vrasañ eus e varzhonegoù.
@@ Linenn 27: / Linenn 25: @@
 En [[1362]] e troas ouzh ar relijion, hag e fellas dezhañ skeiñ en tan e holl zornskridoù. Dizaliet e voe gant Petrarca. Er memes bloaz e voe degemeret gant [[Niccolò Acciaiuoli]] en e gastell, [[castello di Montegufoni]].
 Tremen a reas ur pennad amzer e [[Naplez]], ma savas an [[Decameron]], ha goude mont da chom da [[Firenze]].
 <!--
 Boccaccio è un autodidatta e appassionandosi alla letteratura cortese e stilnovistica, crea un mito letterario: l'amore per Fiammetta, probabilmente Maria d'Aquino figlia illegittima di [[Roberto D'Angiò]]. {{cn|Al fine di incrementare il mito inventerà anche un'autobiografia ideale, secondo la quale nacque a [[Parigi]] da una nobildonna francese, Jeanette de la Roche.}}.
-Nel ''[[De genealogiis]]'' osserverà che le imposizioni del padre gli hanno impedito di divenire un miglior poeta e scrittore, in quanto l'hanno obbligato ad imparare un mestiere a lui odioso. Il periodo napoletano si conclude improvvisamente nel 1340 quando il padre lo richiama a Firenze per un forte tracollo economico a causa del fallimento di alcune banche in cui aveva fatto numerosi investimenti.<ref>''[[De genealogiis]]'', XV, 10</ref> Il padre morirà durante la peste nel 1348.
+Nel ''[[De genealogiis]]'' osserverà che le imposizioni del padre gli hanno impedito di divenire un miglior poeta e scrittore, in quanto l'hanno obbligato ad imparare un mestiere a lui odioso. Il periodo napoletano si conclude improvvisamente nel 1340 quando il padre lo richiama a Firenze per un forte tracollo economico a causa del fallimento di alcune banche in cui aveva fatto numerosi investimenti<ref>''[[De genealogiis]]'', XV, 10</ref>. Il padre morirà durante la peste nel 1348.
-où il jouit de l'estime de ses compatriotes qui le chargèrent à différentes époques de missions honorables. Les troubles qui s'élevèrent dans cette ville le décidèrent à se retirer à [[Certaldo]] ; il revint depuis à Florence occuper la chaire qui venait d'être créée pour l'explication de Dante.
+où il jouit de l'estime de ses compatriotes qui le chargèrent à différentes époques de missions honorables. Les troubles qui s'élevèrent dans cette ville le décidèrent à se retirer à [[Certaldo]] ; il revint depuis à Florence occuper la chaire qui venait d'être créée pour l'explication de Dante.
 ==Le Décaméron==
@@ Linenn 42: / Linenn 39: @@
 ===Fin e vuhez===
 En em dennañ a reas da Certaldo, ma vevas en dienez. En [[1373]]-[[1374]] e voe pedet gant kêr Firenze da ober ul lennadenn eus [[Divina Commedia]] Dante dirak ar bobl en iliz San Stefano di Badia, hag en ober a reas betek e varv.
 <!--
@@ Linenn 53: / Linenn 50: @@
 ===E latin===
 *''Genealogia deorum gentilium'' (''genealogiezh an doueeoù pagan'') a zo un antologiezh mojennoù db an doueoù hellazat kozh, skrivet entre [[1363]] ha [[1366]].
+*''De casibus virorum illustrium'' (''diwar-benn tud illur'')
-*''De casibus virorum illustrium'' (''diwar-benn tud illur'')
 *''[[De claris mulieribus]]'', zo un oberenn diwar-benn buhez ar maouezed brudet. Savet eo war batrom ''De viris illustribus'' [[Petrarca]], ha graet entre 1361 ha 1362. Dediet eo da Andrea Acciaiuoli, kontez Altavilla. Awenet ez eus bet meur a skrivagner gant an oberenn, evel [[Geoffrey Chaucer]], oberour ''[[Canterbury Tales]]''. Eus al latin e voe troet en italianeg gant ar "Signeur Luc-Antonio Ridolfi", ha goude eus an italianeg d'ar galleg gant Guillaume Rouville, mouler e Lyon, e 1551 hag anvet "Des Dames de Renom".
@@ Linenn 65: / Linenn 60: @@
 ===En italianeg===
 *''[[Il Decameron]]'', romant en komz-plaen, skrivet entre [[1349]] et [[1353]]. E gwirionez eo un dastumad 100 danevell, kontet tro ha tro e-pad 10 deiz (ha setu a belec'h e teu anv al levr) gant 7 maouez ha 3 gwaz yaouank a zo o tec'hel rak ar vosenn zo oc'h ober he reuz e kêr Firenze en [[1348]]. gant an oberenn-se e voe awenet kalz a skrivagnerien, evel [[La Fontaine]] ha [[Geoffrey Chaucer]].
 *''Il Filocolo'', skrivet e Naplez war-dro [[1336]], diwar-benn daou amourouz, Florio ha Biancofiore;
 *''Filostrato'', barzhoneg, savet e Naplez.
 *''Caccia di Diana'', barzhoneg diwar-benn an doueoù roman, savet war-dro [[1338]].
 *''L'Ameto o commedia delle ninfe fiorentine'', romant alegorek, komz-plaen ha gwerzennoù mesk-ha-mesk; kentañ oberenn savet e firenze, war-dro 1341.
 <!--
 *''L'Elegia di madonna Fiammetta'' : écrite à Florence vers [[1343]], œuvre en prose dans laquelle Fiammetta raconte l'histoire de son amour pour Panfilo (Boccace en réalité).
 *''Ninfale fiesolano'' : poème allégorique pastoral écrit vers [[134]]6.
 *''Corbaccio'' : satire en prose contre les femmes, écrite vers [[1355]].
 *''Trattatello in laude di Dante'' : étude sur Dante écrite entre [[1351]] et [[1355]].
 -->
@@ Linenn 86: / Linenn 74: @@
 ===E brezhoneg===
 *''Ar Marvailher italiat, Pemp eus Kontadennou Boccaccio tennet eus “An Dekamerone”'' Lakaet e brezhoneg gant Alan Brenn (Roparz Hemon), Embannaduriou Gwalarn, 1931.
 ==Priz==
 Ur priz lennegel gallek, anvet [[Prix Boccace]], a vez roet d'un dastumad danevelloù.
 == Lennadurezh ==
 * Boccace, Fiammetta, Arléa, [[2003]].
 * [[Vittore Branca]], Le Décaméron de Boccace, Diane de Selliers (Beaux livres), [[1999]].
 * [[Philippe Daros]] et [[Jean Bessière]], La nouvelle, Boccace, Marguerite de Navarre, Cervantès, Honoré Champion, [[1996]].
@@ Linenn 108: / Linenn 94: @@
 {{DEFAULTSORT:Boccaccio, Giovanni}}
 [[Rummad:Ganedigezhioù 1313]]
 [[Rummad:Marvioù 1375]]