Fanum
Ur fanum ("lec'h kensakret", "azeuldi" e latin)[1] a oa un templ bihan e proviñsoù roman Galia hag Enez Vreizh. Karrezek pe gelc'hiek e oa peurliesañ. Soñjal a reer e oa ar fanumoù ur stumm emdroet eus an temploù keltiek a oa er broioù-se.
Anvioù lec'hioù
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]Lec'hioù anavezet
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]- Fanum Cocidi : Kastell Bewcastle, Cumberland, Bro-Saoz.[2]
- Fanum Fortunae > Fano : Pesaro-Urbino, Ombria, Italia (Templ Fortuna).[2]
- Fanum Minervae / Fanum Jovis : Fanjaus (Aude.[2]
- Fanum Martis : Kersaout, Lugdunensis III, ha goude Breizh.[2]
- Fanum Martis : Montmartin (Oise), Lugdunensis IIt.
- Fanum Martis : Famars, Norzh ; fanum Martis eo orin anv ar gumun.
- Fanum Voltumnae ː Viterbo, Etruria
Lec'hioù bet kinniget
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]- Fouenant
- Lanfeun
Levrlennadur
[kemmañ | kemmañ ar vammenn]- M.N. Bouillet ː Dictionnaire universel d'Histoire et de Géographie. Librairie L. Hachette et Cie. Paris. 1863
- A.L.F Rivet & Colin Smith, The Place-Names of Roman Britain, Batsford, 1979 (ISBN 978-0-7134-2077-7)
- Jean-Louis Brunaux, dir., Les sanctuaires celtiques et leurs rapports avec le monde méditerranéen, Errance, 1991 (ISBN 978-2-87772-061-8)
- Christian Goudineau et al., Archéologie aujourd'hui : Les sanctuaires de tradition indigène en Gaule romaine, Errance, 1994 (ISBN 978-2-87772-085-4)