Serc'h

Ur serc'h (serc'hed el liester, serc'hoù a-wechoù) eo ar plac'h a vev gant ur paotr hep na vefent dimezet. Ar serc'heg eo ar paotr a ra kemend-all.

Istor

Seblantout a ra bezañ ur ger dereat, en istor ar yezh, stag ouzh an dud uhel, e-skoaz ar ger gast, a zo stag ouzh tud izel o renk.

Gerioù heñvelster

Er yezh a-vremañ e vez graet gant pried-kleiz, gwreg-kleiz, adwreg, pa vez kaoz eus ur plac'h, ha n'eo ket dimezet, hag a vev gant ur gwaz, a zo dimezet, pe a zarempred anezhañ.

Ar ger mestrez n'eo ket heñvelster tamm ebet: talvezout a ra kement ha mestrez ar galon, dousig.

Gerioù kar

• Serc'hiñ zo bevañ gant ur serc'h, da lavarout eo gant ur plac'h hep bezañ dimezet: bezañ ajolbet, a vez lavaret ivez er yezh a-vremañ.
• Serc'haouiñ zo bevañ gant serc'hoù (da geñveriañ gant gastaouiñ), ha kaout ur vuhez diroll.

El lennegezh-pobl

Itron amañ ne vefet ket
Serc’h d’an aotrou ne laran ket

Gwerziou Breiz Izel (eil levrenn, pajenn 232), dastumet gant Fañch an Uhel

El lec'hanvadurezh

Hervez kont, e kaver ar ger-se en anv-lec'h Koadserc'ho, e-kichen Montroulez.

E kembraeg

• Karantez eo ar ger serch. Pa gomzer eus canu serch e komzer eus karantez kourtes el lennegezh krennamzerel.