Mont d’an endalc’had

Mazarinettes

Eus Wikipedia
An teir c'hoar Maria Mancini, Olimpia Mancini ha Hortense Mancini. Div c'hoar all a oa. Arzour dianav.

Mazarinettes a reer e galleg eus seizh nizez d'ar c'hardinal Jules Mazarin, ar ministr pennañ e Bro-C'hall e-pad yaouankiz ar roue Loeiz XIV. O degas a reas gant tri niz all eus Italia da Vro-C'hall er bloavezhioù 1647 ha 1653.

Klask a reas aozañ dezho dimezioù pinvidik gant priñsed galloudus en Italia pe e Bro-C'hall. Evit kendrec'hiñ noblañsed figus e voe roet madoù e-leizh d'an danvez paotred nevez.

Merc'hed da ziv c'hoar d'ar c'hardinal Mazarin, Laura Margherita ha Geronima, e oa an nizezed-se. Setu o anvioù :

Erruout a rejont e Bro-C'hall an eil war-lerc'h eben, hag int etre seizh ha trizek vloaz da neuze. Meur a abeg en devoa o eontr, ar c'hardinal Mazarin, d'o lakaat da zont da Bariz. Da gentañ e oa aet skuizh gant tud al lez c'hall, ha n'halle ket kaout fiziañs enne, hag a veze o klask noazout outañ. Fellout a rae dezhañ kaout tud kar en dro-dezhañ. Da eil e oa mennet da implij e nized ha nizezed da gadarnaat e zere e kevredigezh hag en istor Bro-C'hall, rak evel den a Iliz n'en devoa ket a vugale, hervez al lezennoù.

Pa zegouezhas an dimezelled e voent kemeret gant ar rouanez Anna Aostria, mamm ar roue yaouank Loeiz XIV, dindan hec'h askell, ma aotreas zoken kelenn ar re yaouankañ gant ar roue hag e vreur er Palais-Royal.

Pan errujont el lez c'hall e voe klevet ar marichal Villeroy o lavarout da eontr ar roue Gaston de France, Dug Orléans :

« Voilà des petites demoiselles qui présentement ne sont point riches, mais qui bientôt auront de beaux châteaux, de bonnes rentes, de belles pierreries, de bonne vaisselle d'argent, et peut-être de grandes dignités […] »[1],[2])

E Pariz e souezhas an holl gant o neuz. E-touez ar C'hallaoued a renk uhel e ranke kroc'hen ar merc'hed bezañ gwenn ha kuilh, hag int a oa teñval o dremm ha mistr.[3]

Rimadell diwar o fennoù

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Mazarinades a veze lavaret eus ar flemmganoù ha flemmskridoù niverus a-enep Mazarin etre 1648 ha 1653. Setu a lenner en unan :

Elles ont les yeux d’un hibou,
L’écorce blanche comme un chou,
Les sourcils d’une âme damnée,
Et le teint d’un cheminée.

Dezho daoulagad kaouenn,
Ruskenn gwenn evel ur gaolenn,
Abrantoù un ene daonet,
Ha kroc'hen evel ur siminal duet.

E pezhioù all e vez lavaret "priñsezed lous ha naered flaer anezho".[3]

Levrlennadur

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
  • Combescot, Pierre (1999). Les petites Mazarines. Paris: Grasset. ISBN 2-246-47761-1.
  • Guth, Paul (1973). Mazarin. Frankreichs Aufstieg zur Weltmacht. Frankfurt: Societäts-Verlag. pp. 637−670.
  • Hillairet, Jacques (1976). Les Mazarinettes ou, Les sept nièces de Mazarin. Paris: Éditions de Minuit. ISBN 2-7073-0138-8.
  • Renée, Amédée (1858) . Die Nichten Mazarin's. Studien der Sitten und Charaktere im 17. Jahrhundert. Dresden: Rudolf Kuntze. Retrieved October 15, 2009.
  • Saint-Victor, Paul de (1867). "Les Mazarines". Revue du XIXe siècle 4: 323−331.
  • Savoie-Carignan, Guy Jean Raoul Eugène Charles Emmanuel de (1911). The seven richest heiresses of France. London: J. Long. Retrieved October 15, 2009.
  1. Renée, 1856.
  2. Savoie-Carignan, 1911.
  3. 3,0 ha3,1 Guth, 1973.