Pindaros : diforc'h etre ar stummoù
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Xqbot (kaozeal | degasadennoù) D r2.5.2) (Robot ouzhpennet: eu:Pindaro; Kemm dister |
D r2.7.1) (Robot ouzhpennet: id:Pindaros |
||
Linenn 97: | Linenn 97: | ||
[[hu:Pindarosz]] |
[[hu:Pindarosz]] |
||
[[hy:Պինդարոս]] |
[[hy:Պինդարոս]] |
||
[[id:Pindaros]] |
|||
[[is:Pindaros]] |
[[is:Pindaros]] |
||
[[it:Pindaro]] |
[[it:Pindaro]] |
Stumm eus an 13 Meu 2011 da 02:42
Pindaros (Πίνδαρος / Píndaros e gregach) a oa ur barzh hellazat, ganet e Kinikefalos, Beotia e 518 kent JK, ha marvet en Argos e 438 kent JK. Brudet eo e delennganoù.
E vuhez
Levrioù
- Éditions
- Études
- Philippe Brunet, « La Première Pythique de Pindare : mètre, strophe et traduction », Bulletin de l'association Guillaume Budé, Patrom:Numéro3 (1996), Les Belles Lettres, Paris, 1996.
- (en) Richard Hamilton, Epinikion: General Form in the Odes of Pindar, De Gruyter, La Haye, 1974.
- Jean Irigoin, Histoire du texte de Pindare, Klincksieck, Paris, 1952.
- Patrom:STLB.
- (en) David C. Young, « Pindaric criticism », Pindaros und Bacchylides, Wissenschattliche Buchgesellschaft, Darmstadt, 1970.
- Jacqueline Duchemin, Pindare poète et prophète, Les Belles Lettres, Paris, 1956.
- (en) William Mullen, Pindar and Dance, Princeton, 1982.
- Pascale Hummel :
- La Syntaxe de Pindare, Peeters, Paris-Louvain, 1993,
- Philologica lyrica. La Poésie lyrique grecque au miroir de l’érudition philologique de l’Antiquité à la Renaissance, Peeters, Paris-Louvain, 1997,
- L'Épithète pindarique. Étude historique et philologique, Peter Lang, Bern, 1999.