Tu-etre

Er yezhoniezh e vez implijet an termen tu-etre (saoz.: "middle voice") evit komz eus un tu yezhadurel hanter-hent etre an tu-gra hag an tu-gouzañv, dre ma ne c'hell ket bezañ renket ar rener nag evel c'hraer rik na da c'houzañver rik ar frazenn, gantañ perzhioù o tennañ koulz d'an eil ha d'egile.

En tu-etre e talvez ar rener da c'hraer ha da c'houzañver an ober war un dro, da lâret eo e c'hell talvezout ez-semantikel da emoberezh (un ober graet dezhañ e-unan pe evitañ e-unan) pe da genemoberezh (un ober graet an eil d'egile/eben) seul wezh ma vez liester ar rener.

En henc'hresianeg

E henc'hresianeg eo alies emoberek ster an tu-etre, a c'hell bezañ tranzitivel pe amdranzitivel. A-wezhoù e c'hell bezañ implijet an hevelep frammadur evit merkañ an arbennelezh.

Kenglotaat a c'hell stumm an tu-etre gant hini an tu-gouzañv, da skouer:

Tu-etre:

• Ἀνὴρ τιμᾶται ("En em enoriñ a ra un den" = "Kanañ a ra meuleudi dezhañ e-unan")

Tu-gouzañv:

• Ἀνὴρ τιμᾶται ὑπ' ἀνδρός ("Enoret e vez un den gant un den (all)"

Er yezhoù romanek

Many deponent verbs in Latin represent survivals of the Proto-Indo-European middle voice; many of these in turn survive as obligatory pseudo-reflexive verbs in the Romance languages such as French and Spanish.

Gwelit ivez:

• Tu yezhadurel