Giovanni Boccaccio : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet

Inline

Stumm eus an 5 Eos 2014 da 07:27

Maen-eñvor da v-Boccacio e Certaldo Alto

Giovanni Boccaccio zo ur skrivagner italian, ganet en 1313, e Certaldo pe e Firenze, ha marvet d'an 21 a viz Kerzu 1375 e Certaldo.

Buhez

Mab bastard e oa d'ur marc'hadour hag a soñje e lakaat d'ober kenwerzh eveltañ, ha d'ur C'hallez. Studiañ a reas gwir an Iliz e Naplez, ma veze degemeret e lez ar roue Roberto Iañ Naplez. Orgediñ a eure ouzh un itron a zo bet anvet Fiammetta gantañ. E dibenn ar bloavezh 1340 e tistroas da Firenze, hag eno e tegouezhas gant Petrarca.

En yaouank e stagas da skrivañ barzhoniezh. Sot e oa gant Dante hag abalamour da se e kave dezhañ n'hallje ket bezañ ar barzh gwellañ, met sur e oa da vezañ an eil. Pa anavezas labour Petrarca avat e kollas pep goanag hag e skoas en tan an darn vrasañ eus e varzhonegoù.

En 1362 e troas ouzh ar relijion, hag e fellas dezhañ skeiñ en tan e holl zornskridoù. Dizaliet e voe gant Petrarca. Er memes bloaz e voe degemeret gant Niccolò Acciaiuoli en e gastell, castello di Montegufoni.

Tremen a reas ur pennad amzer e Naplez, ma savas an Decameron, ha goude mont da chom da Firenze.

E oberennoù

E latin

Genealogia deorum gentilium (genealogiezh an doueeoù pagan) a zo un antologiezh mojennoù db an doueoù hellazat kozh, skrivet entre 1363 ha 1366.

De casibus virorum illustrium (diwar-benn tud illur)

De claris mulieribus, zo un oberenn diwar-benn buhez ar maouezed brudet. Savet eo war batrom De viris illustribus Petrarca, ha graet entre 1361 ha 1362. Dediet eo da Andrea Acciaiuoli, kontez Altavilla. Awenet ez eus bet meur a skrivagner gant an oberenn, evel Geoffrey Chaucer, oberour Canterbury Tales. Eus al latin e voe troet en italianeg gant ar "Signeur Luc-Antonio Ridolfi", ha goude eus an italianeg d'ar galleg gant Guillaume Rouville, mouler e Lyon, e 1551 hag anvet "Des Dames de Renom".

Oberennoù all en latin

E doare Genealogia deorum gentilium

En italianeg

Il Decameron, romant en komz-plaen, skrivet entre 1349 et 1353. E gwirionez eo un dastumad 100 danevell, kontet tro ha tro e-pad 10 deiz (ha setu a belec'h e teu anv al levr) gant 7 maouez ha 3 gwaz yaouank a zo o tec'hel rak ar vosenn zo oc'h ober he reuz e kêr Firenze en 1348. gant an oberenn-se e voe awenet kalz a skrivagnerien, evel La Fontaine ha Geoffrey Chaucer.

Il Filocolo, skrivet e Naplez war-dro 1336, diwar-benn daou amourouz, Florio ha Biancofiore;

Filostrato, barzhoneg, savet e Naplez.

Caccia di Diana, barzhoneg diwar-benn an doueoù roman, savet war-dro 1338.

L'Ameto o commedia delle ninfe fiorentine, romant alegorek, komz-plaen ha gwerzennoù mesk-ha-mesk; kentañ oberenn savet e firenze, war-dro 1341.

E brezhoneg

Ar Marvailher italiat, Pemp eus Kontadennou Boccaccio tennet eus “An Dekamerone” Lakaet e brezhoneg gant Alan Brenn (Roparz Hemon), Embannaduriou Gwalarn, 1931.

Priz

Ur priz lennegel gallek , anvet Prix Boccace, a vez roet d'un dastumad danevelloù.

Lennadurezh

Boccace, Fiammetta, Arléa, 2003.

Vittore Branca, Le Décaméron de Boccace, Diane de Selliers (Beaux livres), 1999.
Philippe Daros et Jean Bessière, La nouvelle, Boccace, Marguerite de Navarre, Cervantès, Honoré Champion, 1996.
M. Marietti, A. Perifano et B. Laroche, L'Après Boccace, la nouvelle italienne aux XVe et XVIe siècles, Presses de la Sorbonne Nouvelle, 1995.
Jeanne Baroin et Josiane Haffen, Boccace, "Des clères et des nobles dames", Presses universitaires de Franche-Comté, 1995

Liammoù diavaez

E Biblioweb e c'hallor lenn buhez Boccacio, hag un diverrañ eus 100 devezh an Decamerone.
(la) (fr) Penelope e-barzh Les Dames de renom
Helena e-barzh Les Dames de renom

Commons

Muioc'h a restroù diwar-benn

Giovanni Boccaccio

a vo kavet e Wikimedia Commons.

Patrom:Liamm PuB

@@ Linenn 8: / Linenn 8: @@
 E dibenn ar bloavezh [[1340]] e tistroas da [[Firenze]], hag eno e tegouezhas gant [[Petrarca]].
-En yaouank e stagas da skrivañ barzhoniezh. Sot e oa gant [[Dante]] hag abalamour da se e kave dezhañ n'hallje ket bezañ ar barzh gwellañ, met sur e oa da vezañ an eil. Pa anavezas labour [[Petrarca]] avat e kollas pep goanag hag e skoas en tan an darn vrasañ eus e varzhonegoù
+En yaouank e stagas da skrivañ barzhoniezh. Sot e oa gant [[Dante]] hag abalamour da se e kave dezhañ n'hallje ket bezañ ar barzh gwellañ, met sur e oa da vezañ an eil. Pa anavezas labour [[Petrarca]] avat e kollas pep goanag hag e skoas en tan an darn vrasañ eus e varzhonegoù.
-<!--
+En [[1362]] e troas ouzh ar relijion, hag e fellas dezhañ skeiñ en tan e holl zornskridoù. Dizaliet e voe gant Petrarca.  Er memes bloaz e voe degemeret gant  [[Niccolò Acciaiuoli]] en e gastell,  [[castello di Montegufoni]].
-  de ses vers lyriques, sonnets, chants et autres poésies amoureuses.
+Tremen a reas ur pennad amzer e [[Naplez]], ma savas an [[Decameron]], ha goude mont da chom da [[Firenze]].
-En [[1362]], il subit une profonde crise religieuse pendant laquelle il voulut même détruire tous ses manuscrits. Pétrarque l'en dissuada car il lui était réservé de faire pour la prose ce que Pétrarque avait fait pour la poésie, et par ses ouvrages il se plaça bientôt au-dessus de tous les [[prose|prosateur]]s italiens dont il est resté le modèle. La même année, il est accueilli par [[Niccolò Acciaiuoli]] au [[castello di Montegufoni]].
+<!--
-Après avoir passé quelque temps à [[Naples]], où il composa son ''Décaméron'', il s'établit à [[Florence]], où il jouit de l'estime de ses compatriotes qui le chargèrent à différentes époques de missions honorables. Les troubles qui s'élevèrent dans cette ville le décidèrent à se retirer à [[Certaldo]] ; il revint depuis à Florence occuper la chaire qui venait d'être créée pour l'explication de Dante.
+où il jouit de l'estime de ses compatriotes qui le chargèrent à différentes époques de missions honorables. Les troubles qui s'élevèrent dans cette ville le décidèrent à se retirer à [[Certaldo]] ; il revint depuis à Florence occuper la chaire qui venait d'être créée pour l'explication de Dante.
 Retiré à Certaldo, il vécut la fin de sa vie dans la misère. Enfin, en [[1373]]-[[1374]], il fut invité par la ville de Florence à faire la lecture publique de la « ''divine comédie'' » de Dante dans l'église San Stefano di Badia, ce qu'il fit jusqu'à sa mort.
@@ Linenn 28: / Linenn 29: @@
-'''Œuvres mineures''' :
-''Il Filocolo'' : une des premières œuvres de sa période napolitaine, écrite vers [[1336]]. œuvre en prose en cinq livres racontant l'histoire de deux amants, Florio et Biancofiore
-''Filostrato'' : poème narratif de la période napolitaine.
-''Caccia di Diana'' : poème mythologique écrit vers [[1338]].
-''L'Ameto o commedia delle ninfe fiorentine'' : roman allégorique dans lequel la prose alterne avec la poésie. Il s'agit de la première œuvre de sa période florentine, composée vers 1341.
-''L'Elegia di madonna Fiammetta'' : écrite à Florence vers [[1343]], œuvre en prose dans laquelle Fiammetta raconte l'histoire de son amour pour Panfilo (Boccace en réalité).
-''Ninfale fiesolano'' : poème allégorique pastoral écrit vers [[134]]6.
-''Corbaccio'' : satire en prose contre les femmes, écrite vers [[1355]].
-''Trattatello in laude di Dante'' : étude sur Dante écrite entre [[1351]] et [[1355]].
@@ Linenn 65: / Linenn 49: @@
 ===En italianeg===
 *''[[Il Decameron]]'', romant en komz-plaen, skrivet entre [[1349]] et [[1353]]. E gwirionez eo un dastumad  100 danevell, kontet tro ha tro e-pad 10 deiz (ha setu a belec'h e teu anv al levr) gant 7 maouez ha 3 gwaz yaouank a zo o tec'hel rak ar vosenn zo oc'h ober he reuz e kêr Firenze en [[1348]]. gant an oberenn-se e voe awenet kalz a skrivagnerien, evel  [[La Fontaine]] ha  [[Geoffrey Chaucer]].
+*''Il Filocolo'', skrivet e Naplez war-dro [[1336]], diwar-benn daou amourouz, Florio ha Biancofiore;
+*''Filostrato'',  barzhoneg, savet e Naplez.
+*''Caccia di Diana'', barzhoneg diwar-benn an doueoù roman, savet war-dro [[1338]].
+*''L'Ameto o commedia delle ninfe fiorentine'', romant alegorek, komz-plaen ha gwerzennoù mesk-ha-mesk; kentañ oberenn savet e firenze, war-dro  1341.
+<!--
+*''L'Elegia di madonna Fiammetta'' : écrite à Florence vers [[1343]], œuvre en prose dans laquelle Fiammetta raconte l'histoire de son amour pour Panfilo (Boccace en réalité).
+*''Ninfale fiesolano'' : poème allégorique pastoral écrit vers [[134]]6.
+*''Corbaccio'' : satire en prose contre les femmes, écrite vers [[1355]].
+*''Trattatello in laude di Dante'' : étude sur Dante écrite entre [[1351]] et [[1355]].
+-->
 ===E brezhoneg===