Georges Dottin
Un danvez pennad eo ar pennad-mañ ha labour zo d'ober c'hoazh a-raok e beurechuiñ.
Gallout a rit skoazellañ Wikipedia dre glokaat anezhañ.
Georges Dottin
| Reizh pe jener | paotr  |
|---|---|
| Bro ar geodedouriezh | Frañs |
| Anv e yezh-vamm an den | Georges Dottin |
| Anv-bihan | Georges |
| Anv-familh | Dottin |
| Deiziad ganedigezh | 29 Her 1863 |
| Lec'h ganedigezh | Liancourt |
| Deiziad ar marv | 11 Gen 1928 |
| Lec'h ar marv | Roazhon |
| Bugel | Paul Dottin |
| Yezhoù komzet pe skrivet | galleg |
| Yezh implijet dre skrid | galleg |
| Micher | yezhoniour, kelenner, istorour |
| Bet war ar studi e | Skol-Veur Roazhon |
| Prizioù resevet | Marc'heg al Lejion a Enor |
Georges Dottin a oa ur yezhour ha kelenner war ar gregach e skol-veur Roazhon hag a ouestle e amzer vak d'al labour war dachenn ar yezhoù hag al lennegezhioù keltiek. Ganet e oa e Liancourt (Oise) e 1863 ha marvet eo bet e Roazhon e 1928.
Hag eñ warlerc'hiad Joseph Loth evel dean Kevrenn al Lizhiri e 1911, Georges Dottin en deus kendalc'het gant studioù pizh eus ar yezhoù keltiek.
Embannet en deus pennadoù e-leizh e-barzh an Annales de Bretagne hag ar Revue Celtique.
Kuzulier-kêr e oa bet, a hend-all, etre 1908 ha 1928. Dilennet e oa bet war listenn Jean Janvier, e 1908.
Oberennoù[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
- Le breton à la faculté des Lettres de l'Université de Rennes. In : Revue Celtique, 1912.
- Manuel pour servir à l'étude de l'Antiquité celtique. Paris, Champion, 1913. Adembannet e 1915.
- Manuel d'Irlandais Moyen. Paris : Slatkine, 1913.
- Les littératures celtiques. Paris : Payot, 1924.
- Les Celtes. Genève : Minerva, 1977.
- La langue gauloise : Grammaire, Textes et Glossaire. Paris : C. Klincksieck, 1920. Adembannet e 1985 gant ur rakskrid gant François Falc'hun.
- Glossaire des parlers du Bas-Maine (département de la Mayenne), Welter, Paris, 1899. Adembannet gant Slatkine [1] ;
- Glossaire du parler de Pléchâtel (canton de Bain-de-Bretagne|Bain, Ille-et-Vilaine), précédé d'une étude sur les parlers de la Haute-Bretagne et suivi d'un relevé des usages et des traditions de Pléchâtel, Rees, 1901 [2]